Rock Band 3
Hoewel ze schijnbaar nergens nog welkom zijn, hebben de jongens van Harmonix de muziekgame-wereld al op zoveel nieuwigheden en ondertussen klassiekers getrakteerd. Ze brachten ons het revolutionaire Guitar Hero, het grensverleggende Rock Band en ze digitaliseerden en vereeuwigden één van de meest legendarische bands ooit in The Beatles: Rock Band. Eind 2010 werd Rock Band 3 gelanceerd en als er één reden is waarom jullie zolang hebben moeten wachten op een review is het omdat we in tussentijd niks anders hebben gedaan dan deze knaller te spelen.
Op zoek naar iets nieuws in een vertrouwde omgeving
Toen Rock Band 2 in Europa uitkwam in de herfst van 2008 op Xbox 360 en iets later op PlayStation 3 en Wii was dat vooral een cosmetische update voor het baanbrekende Rock Band. We kregen betere graphics, een verdere uitbreiding van het platform dat was opgezet en een veel grotere setlist, maar op het gebied van gameplay en design zagen we minder veranderingen dan we ondertussen waren gaan verwachten van Harmonix. Met Rock Band 3 worden we weer helemaal weggeblazen, want heel wat conventies die na drie jaar in het muziekgenre leken te zijn vastgeroest, werden brutaal aan de kant geschoven.
Vanaf de openingscinematic blijkt al de nieuwe weg die men is ingeslagen. In plaats van de ondertussen traditionele scène met een rock band die bovenop allerlei transportmiddelen speelt, zien we allerlei verschillende mensen rondlopen op straat die allemaal een instrument vasthebben en onderweg zijn naar hun volgende gig terwijl ‘Break on Through’ van The Doors uit de speakers knalt. Het allergrootste verschil met andere introfilmpjes uit de reeks is dat de acteurs deze keer geen blitse computeranimaties zijn, maar allemaal echte muzikanten van vlees en bloed. Dit filmpje zet de toon voor de hele game, want Rock Band 3 draait niet meer enkel rond wannabe’s met plastieken instrumenten – dit is ook een spel voor de échte muzikant.
Niet dat de enthousiastelingen van het eerste uur in de kou blijven staan, want op het gebied van gameplay bevat Rock Band 3 dezelfde klassieke elementen die we ondertussen gewoon zijn: je kan aan de slag als zanger, gitarist, bassist of drummer en je kan je helemaal uitleven terwijl er blokjes in vijf verschillende kleuren over het scherm rollen. Door deze kleuren op het juiste moment aan te slaan op je plastieken gitaar of drums, laat je dat instrument meeklinken in de song die je ondertussen hoort. Wanneer je een foute kleur of helemaal niets speelt, valt dat instrument weg en hoor je het publiek op de achtergrond meer en meer morren. Lukt het wél om de opgelegde noten te volgen, hoor je een perfecte weergave van het nummer en waan je je bij wijlen een echte rocker op het virtuele podium dat je ondertussen vanuit je ooghoeken in de achtergrond kan meevolgen. Er zijn nog steeds vier moeilijkheidsniveaus, je verzamelt nog altijd Overdrive (de tegenhanger van ‘Starpower’ voor wie meer bekend is met de Hero-reeks) door bepaalde geel-gemarkeerde stukken perfect te spelen en wanneer je zó slecht speelt dat jouw instrument volledig wegvalt, moet je nog steeds rekenen op je bandgenoten om je uit de nood te helpen.
De realistische toer op
“Waar zit al die vernieuwing dan wel?”, horen we je al denken. Wel, één van de voornaamste toevoegingen is dat je, naast je oude getrouwe instrumenten, van elk instrument ook een Pro-versie kan gebruiken om mee te rocken. Elk van de Pro-instrumenten beschikt trouwens ook over vier moeilijkheidsniveaus. Allereerst zijn er op vocaal gebied, in navolging van The Beatles: Rock Band, twee- en driestemmige harmonieën geïntroduceerd. Niet alleen de leadzanger heeft dus nog langer het privilege om zijn keel open te zetten, maar wie wil kan gerust proberen om de tweede of derde stem mee te zingen voor extra punten en spelplezier. Het is trouwens niet erg als de meerstemmigheid de mist in gaat, want zo lang er minstens één stem op niveau blijft presteren, is er geen vuiltje aan de lucht – al verdien je dan wel minder punten.
Voor drums werden cimbalen toegevoegd om de spelervaring nog realistischer te maken: de Pro-drumkit telt niet twee (zoals de Hero-games) maar drie cymbalen, waardoor de Rock Band-drums nu met gemak de maat nemen van hun tegenhangers. Daar waar je in Guitar Hero of Band Hero aangewezen bent op vijf drumpads, kan je met Rock Band 3 aan de slag met maar liefst zeven pads. Enorm leuk is dat deze mogelijkheid al heel lang ingebakken zat in de Rock Band-tracks, want alle bestaande nummers zijn compatibel met deze nieuwe drumbezetting – al zal je natuurlijk niet in elk nummer alle zeven pads moeten aanslaan. De noten die moeten geslagen worden met de cimbalen worden aangeduid met een afgeronde noot in plaats van een rechthoekige noot. Ook worden vanaf nu twee drumpedalen ondersteund, al zal je die niet terugvinden in de doos, maar zal je er apart eentje moeten aanschaffen. Dat lijkt vooralsnog ietwat overbodig te zijn, aangezien er in tegenstelling tot de laatste Guitar Hero-games geen specifieke Expert+ spelmodus is voorzien. De cimbalen worden eveneens los verkocht, maar jammer genoeg zijn deze aparte packs enkel monteerbaar op Rock Band 2-kits zodat we ze niet konden uittesten op onze oude Rock Band-opstelling.
Échte snaren onder je vingers
Daar waar de overstap van vier drumpads naar zeven stuks nog een niet zo moeilijk overbrugbare hindernis lijkt, is de overstap van de klassieke plastieken gitaar met vijf frets naar de nieuwe Pro-gitaren een heel ander paar mouwen. De nieuwe Fender Mustang die door MadCatz op de markt is gebracht, telt maar liefst zes knoppen voor elk van de zeventien frets die het instrument rijk is, goed voor 102 knoppen om onder controle te krijgen. De bar die je op de traditionele gitaren gebruikt om te strummen is dan weer vervangen door zes snaren. Deze Fender Mustang functioneert tegelijk als MIDI-gitaar, al ontbreekt wel een whammy bar voor geluidseffecten – een feature die nochtans wel al terug te vinden was op de allereerste Guitar Hero-gitaar.
Voor wie het allemaal nog een stuk realistischer (en duurder) mag zijn, brengt Fender een speciale versie van haar Squier op de markt in maart 2011. Dit exclusieve instrument zal bruikbaar zijn op alle consoles (als je de juiste MIDI-controller aanschaft, tenminste) en is in wezen ook bruikbaar als elektrische gitaar. Ingebouwde sensoren zullen in-game de positie van je vingers volgen en de noten die je speelt detecteren. Op Easy moet je alleen maar enkelvoudige noten spelen, op Medium komen daar akkoorden bij en Hard is een vereenvoudigde versie van de volledige gitaartrack die je krijgt voorgeschoteld op Expert. Zelf hebben we geen van beide Pro-gitaren kunnen testen, maar van gamers die dat wel hebben kunnen doen horen we vooral positieve geluiden. Hou er wel rekening mee dat je behoorlijk diep in je geldbuidel zal moeten tasten om van deze Pro-spelmodus voor gitaar te kunnen genieten.
Een vijfde lid voor de band
Naast het voorzien van een geavanceerde, quasi-realistische spelervaring voor de bestaande instrumenten is Harmonix nog een stapje verder gegaan door een vijfde muziekinstrument toe te voegen. Het keyboard wordt door zovele bands gebruikt naast (bas)gitaren en drums en was dus voor velen een logische toevoeging. De hardware, die apart of in bundel met de game verkrijgbaar is, is van goede kwaliteit en biedt vijfentwintig toetsen op ware grootte, goed voor twee octaven. Het keyboard heeft wat weg van een keytar, met een korte nek die een drukgevoelig effectenpad en een Overdrive-knop bevat. Het kan ook op die manier bespeeld worden, maar als beginnelingen hebben wij er toch voor gekozen om het nieuwe instrument in horizontale positie te bespelen. Het toestel bevat ook een MIDI-uitgang en kan dus ook als volwaardig instrument gebruikt worden, wat bewezen wordt door Freezepop die het Rock Band 3-keyboard op optredens gebruiken.
Het keyboard beschikt, net als de andere instrumenten, over een Pro-modus en een meer eenvoudige speelwijze. Op de eenvoudige spelmodus gebruik je één hand om vijf witte toetsen aan te slaan, die elk worden voorgesteld door een bepaalde kleur. Het voornaamste verschil met het bespelen van de gitaarcontroller is dat je hier ook je duim kan gebruiken om noten aan te slaan. Deze manier om keyboard te spelen blijkt heel intuïtief te werken voor wie al wat ervaring heeft met de gitaar. We speelden namelijk moeiteloos meteen sommige nummers mee op Expert – al moet ook gezegd dat we bij een eerste poging grandioos faalden op ‘Bohemian Rhapsody’ van Queen. Na wat oefening – wat je hoe dan ook nodig hebt om om het even welk plastieken instrument te beheersen – lukte ook dat nummer vrij aardig, al is er nog heel wat werk voor de boeg alvorens we de perfectie zullen bereiken.
Wie ook de twintig andere toetsen wil benutten, kan daarvoor terecht bij de Pro-spelmodus. Zoals voor elk van de Pro-instrumenten is er een erg uitgebreide tutorial voorzien, onderverdeeld in dezelfde vier moeilijkheidsgraden als het spel zelf, met bewegingen die je in de vingers moet krijgen om succesvol te zijn op elk van deze vier niveaus. Naast het weergeven van eenvoudige en minder eenvoudige oefeningen, wordt ook uitleg gegeven over de namen van de noten en akkoorden en over hoe je je handen best plaatst om de oefening te spelen. Waar de eenvoudige spelmodus goed te doen was, bleek de Pro-ervaring heel wat moeilijker te zijn. Easy hebben we min of meer onder de knie, al durven onze vingers nog steeds af en toe vergeten op welke toetsen ze ook alweer staan gepositioneerd. Medium is voorlopig nog een ander verhaal met het voorkomen van allerlei akkoorden. Van Hard en Expert, waar niet enkel een beperkt stukje van het keyboard wordt gebruikt, maar waarbij er ook shifts naar links en rechts op het scherm verschijnen, kunnen we op dit moment alleen nog maar dromen (of nachtmerries krijgen). Toch is het spelen van keyboard enorm bevredigend, omdat je weet dat je zó dicht tegen 'the real thing' aanzit. Al beseffen we tegelijk ook dat het lezen van een partituur een heel andere ervaring is dan het aflezen van de Rock Band 3-notatie, neemt het niet weg dat het gevoel en het spelplezier heel erg goed zitten.
Niet voor iedereen weggelegd
Hoewel deze hardware-innovaties bijzonder ingrijpend kunnen zijn op je Rock Band-ervaring, zijn ze zeker niet voor iedereen toegankelijk. De prijs van al dat lekkers speelt hierbij zeker een erg belangrijke rol, want voor een complete opstelling zal je ettelijke honderden euro’s moeten neertellen. Ook voor DLC-songs die de arbeidsintensieve charts voor Pro-gitaar en Pro-bass bevatten, zal je iets meer betalen dan voor andere nummers. Vocale harmonieën en keyboard zullen vanaf nu dan weer wel inbegrepen zijn in de prijs van een ‘gewone’ track.
Toch kunnen we er niet omheen dat de Pro-instrumenten Rock Band 3 een heel nieuw elan meegeven. Niemand is verplicht om zoveel geld uit te geven, want de traditionele gameplay is volledig intact gebleven, maar als je net dat ietsje meer wil investeren haal je met Rock Band 3 wel een game in huis waarmee je bijzonder dicht in de buurt kan komen van het spelen van een echt instrument.
Het beheren van je songcollectie wordt (eindelijk) kinderspel
Hoewel ze zeker de meest tastbare is, beschouwen we de introductie van een batterij nieuwe instrumenten niet als de beste vernieuwing in Rock Band 3, zelfs niet als de grootste. De onderhuidse aanpassingen zijn zeker zo belangrijk voor wie de reeks al even volgt en ondertussen al een mooie verzameling songs heeft opgebouwd. Die van ons telt ondertussen een dikke 400 nummers en was min of meer onhandelbaar geworden vanuit Rock Band of Rock Band 2. Het ontbreken van een deftige zoekfunctie en uitgebreide sorteermogelijkheden was trouwens een serieuze beperking in alle eerdere muziekgames, die nu helemaal is weggewerkt. Net zoals software op je pc die je toelaat om je muziekbibliotheek te beheren, stelt Rock Band 3 alle tools ter beschikking om je songs te klasseren en te managen. Iedere gebruiker kan nu een rating toekennen aan elk nummer, zodat je ieders favorieten eindelijk kan terugvinden. Bovendien houdt de randomizer rekening met je ratings door in setlists met willekeurige nummers eerder te opteren voor liedjes die je bedacht hebt met vier of vijf sterren dan die met één enkele ster. Elke speler heeft via de startknop nu ook toegang tot zijn eigen menu’s, statistieken en bands. Per speler wordt onder andere bijgehouden hoeveel fans hij of zij al heeft verzameld (vergelijkbaar met experience in een role-playing game), hoeveel songs al tot een goed einde gebracht zijn en hoe ieders in-game avatar eruit ziet.
Met meerdere spelers tegelijk spelen, muzikanten uitnodigen en van instrument wisselen is trouwens ook allemaal sterk vereenvoudigd in deze Rock Band 3. Wanneer er vroeger bijvoorbeeld een vriend wou meedoen, moest je altijd terugkeren naar het selectiemenu om daar zijn of haar instrument te kiezen en wanneer diezelfde vriend er na een tijdje genoeg van had, moest je heel de weg terug. Het wisselen van instrument was zo mogelijk nog omslachtiger, aangezien je vroeger helemaal moest uitloggen van je console met bijvoorbeeld je gitaar om vervolgens opnieuw te moeten inloggen met je drums – en daarna ook weer langs het hoofdmenu te passeren. Nu kan een nieuwe speler gewoon zijn of haar instrument aanzetten en on the fly inpikken of weggaan. Zelf van instrument switchen is al even gemakkelijk geworden, waardoor je in langere setlists eigenlijk gewoon kan kiezen voor het instrument dat je voor elk nummer het beste ligt zonder daar veel tijd mee te verliezen.
Kort gezegd biedt de Rock Band 3-disc een veel betere hub om je Rock Band-collectie te beheren dan die van Rock Band 2 of Rock Band én laat Rock Band 3 je toe om op een veel flexibere manier om te springen met het wisselen van instrumenten en bandleden. Ook voor wie ondertussen al een aardige bibliotheek van nummers heeft opgebouwd, via disc exports or door het aankopen van DLC, is de aanschaf van Rock Band 3 dus een no-brainer omwille van de veel meer gestroomlijnde spelervaring die je in huis haalt.
Ook een aanrader voor nieuwkomers?
Ervaren Rock Band-gebruikers die op zoek waren naar hardwarematige vernieuwing of een complete facelift van hun favoriete muziekplatform met sterk verbeterde features komen zonder probleem aan hun trekken in Rock Band 3, maar hoe zit het met de nieuwkomer in het genre? Of de verstokte Guitar Hero-speler? Om een beeld te geven van wat Rock Band 3 te bieden heeft aan de nieuwkomer nemen we ook even de verschillende spelmodi onder de loep.
Over de uitgebreide tutorials voor de Pro-instrumenten hebben we het al even gehad, maar ook voor de traditionele vijf-kleuren-gameplay is er nog steeds een degelijke trainingsmodus voorzien, waarin je onder andere elke song onder de knie kan proberen krijgen op verschillende snelheden. De hoofdbrok van Rock Band en Rock Band 2, de World Tour Mode, vinden we niet meer terug in de menu’s van Rock Band 3, maar is vervangen door de Road Challenge-spelmodus. Deze telt een veertigtal verschillende uitdagingen en gigs, verspreid over de wereld. Elke uitdaging bestaat uit een setlist van twee of drie nummers, waarbij telkens de keuze wordt gelaten tussen drie mogelijke setlists. Van sommige keuzemogelijkheden hebben de ontwikkelaars al zelf de songs expliciet vastgelegd, maar andere geven je enkel een thema zoals ‘jaren zeventig’ of ‘punk’, waarna de nummers random worden getrokken uit de beschikbare lijst van songs die aan die criteria voldoen – inclusief DLC. Door de vele keuze-opties is de Road Challenge-modus quasi oneindig herspeelbaar zonder dat je ook maar één keer dezelfde setlist hoeft te spelen.
Elke uitdaging vereist niet alleen om een aantal nummers succesvol mee te spelen, maar geeft je ook een bijkomende opdracht. Zo wordt soms gevraagd om zo hoog mogelijke streaks (ononderbroken opeenvolgingen van juist gespeelde noten) te halen, om zo lang mogelijk na elkaar in Overdrive te blijven, of om het als band tegelijkertijd zo goed mogelijk te doen. Door uitdagingen te voltooien verdien je een score op een schaal van vijf, die opgeteld wordt bij de standaardwaardering voor de song en zo voor een quotering op tien resulteert. Per omgeving worden al deze scores opgeteld en afhankelijk van hoe goed je eindresultaat is, zijn er allerlei goodies voor je band te verdienen.
Bijna eindeloos spelplezier
Naast Road Challenge-spelmodus is er ook nog de Career-modus, die een waslijst van mijlpalen telt die je voor elk instrument of als band kan behalen. Eenvoudige voorbeelden zijn het uitspelen van alle nummers op Medium met Pro drums, het maken en delen van je eigen setlists of het spenderen van 90 onafgebroken seconden in Overdrive. Voor de globale doelen tellen trouwens alle prestaties mee die je levert in om het even welke spelmodus. Ook de uitdaging om de ondertussen legendarische Endless Setlist uit te spelen, een onafgebroken opeenvolging van alle songs op de disc, is weer van de partij.
Buiten de carrière-modi is er natuurlijk ook nog de Quick Play spelmodus, van waaruit je snel één bepaald nummer kan starten of een setlist kan samenstellen en opslaan voor later gebruik, een nieuwigheid in Rock Band 3. In alle spelmodi kan je zonder veel moeite online op zoek gaan naar spelers om je band mee aan te vullen.
Minpuntjes? Hm… even denken. Geen enkele game is natuurlijk perfect en bij een muziekgame is dat niet anders. Toch zijn er maar weinig zaken waar we ons aan ergerden tijdens het spelen. Om toch maar iets te noemen, krijg je bij het starten van een nieuwe song of setlist een introfilmpje te zien terwijl het nummer laadt. Door de heel beperkte hoeveelheid filmpjes en de ettelijke uren die we speelden gingen die na een tijdje serieus vervelen. De laadschermen met leuke muziekweetjes die we kennen uit Rock Band en Rock Band 2 hadden een veel langere houdbaarheidsdatum en ondanks het feit dat we al veel meer uren op de teller hebben staan in die games, hebben we nog steeds de laatste niet gezien (of ligt dat nou aan ons geheugen?). Een tweede puntje van kritiek is dat de functie die willekeurige setlists samenstelt niet zo willekeurig lijkt te zijn. Wanneer een gekozen setlist je namelijk niet aanstaat, kan je quitten en nog eens opnieuw proberen. Hoewel onze songcollectie toch vrij omvangrijk is, kwamen dezelfde nummers bij herhaaldelijke pogingen steeds terug… Vervelend? Soms wel. Dealbreaker? Daarover laten we je zelf oordelen, al denken we zelf dat er games met ergere flaws bestaan dan een random-number-generator met een eigen willetje.
Let There Be Rock
Met het einde van de review in zicht zouden we zowaar nog iets vergeten zeggen over de hoofdrolspelers van elke muziekgame, de soundtrack. Na vijf jaar muziekgames en ontelbare speelbare nummers zou je denken dat het steeds moeilijker wordt om een disc te vullen met daarop een tachtigtal songs die een breed genoeg publiek aanspreken om succesvol te zijn. Daar waar de Guitar Hero-reeks in haar jongste edities steevast de kaart van de stevige rockmuziek en metal lijkt te trekken, blijft Harmonix zweren bij een mix van verschillende genres. In tegenstelling tot de vrienden van Activision lijken ze ook niet in de eerste plaats te kijken naar de populariteit of de moeilijkheid van de song, maar of die song leuk speelt op plastieken instrumenten.
Dit heeft tot gevolg dat de headliners van de Rock Band-titels soms iets minder dik gezaaid zijn dan die van de concurrentie, maar tegelijk dat de nummers die voor vele gamers onbekend zijn vaak enorm leuk spelen en je minder de neiging hebt om je te beperken tot die beperkte hoeveelheid songs die je op voorhand al kende. Gamers die meteen mee op de trein zijn gesprongen, herinneren zich wellicht nog het verre-van-mainstream ‘Flirtin’ With Disaster’ van de relatief onbekende Soutern Rock-band Molly Hatchet of het prachtige ‘Welcome Home’ van Coheed and Cambria op de allereerste Rock Band-game. Zulke ontdekkingen zal je ongetwijfeld ook doen als je Rock Band 3 speelt, waardoor je muzikale horizonten in alle richtingen verruimd worden en je ongetwijfeld ook je mp3-collectie zal uitbreiden na het spelen van enkele onbekende nummers. Naast het zoeken van leuke riffs op de gitaar en catchy ritmes op de drums, staat de tracklist van Rock Band 3 ook voor een groot stuk in het teken van het keyboard. Hoewel niet alle songs een stuk op keyboard bevatten, kan je wel in het leeuwendeel van de lijst aan de slag met dat nieuwe instrument.
Good Vibrations
De speelbare songs hier allemaal opnoemen zou iets te veel van het goede zijn, daarom een beperkte lijst van de meest in het oog springende nummers.
Beast and the Harlot – Avenged Sevenfold The Beautiful People – Marilyn Manson Before I Forget – Slipknot Bohemian Rhapsody – Queen Centerfold – J Geils Band Crazy Train – Ozzy Osbourne Du Hast – Rammstein Fly Like an Eagle – Steve Miller Band Free Bird – Lynyrd Skynyrd Get Up, Stand Up – Bob Marley & the Wailers Good Vibrations – The Beach Boys Here I Go Again – Whitesnake |
I Wanna Be Sedated – Ramones Imagine – John Lennon Just Like Heaven – The Cure The Look – Roxette Need You Tonight – INXS No One Knows – Queens of the Stone Age Radar Love – Golden Earring Rainbow in the Dark – Dio Rehab – Amy Winehouse Smoke on the Water – Deep Purple The Power of Love – Huey Lewis and the News Walk of Life – Dire Straits |
Wanneer je muziekinteresse dus heel breed zou liggen, en je ook graag kennis wil maken met de klassiekers en genres uit de decennia vóór de nillies, kunnen we je Rock Band 3 zonder voorbehoud aanraden, want de tracklist is wat ons betreft één van de beste van de laatste jaren in het muziekgamewereldje. Ben je nieuw in het muziekgamegenre, qua smaak eerder zuiver metal-gericht en vervloek je je vader als hij in de auto nog eens een cd’tje uit ‘zijn tijd’ bovenhaalt, dan raden we je toch eerder aan je allereerste aankoop in het muziekgenre in het Guitar Hero-universum te doen. In het andere geval ga je aan deze Rock Band 3 veel meer muzikaal plezier beleven en zelfs helemaal los gaan (samen met je pa?) met oude rockers als Golden Earring en Whitesnake.
We hebben tot hiertoe zowat elk aspect van de game in detail belicht, maar voor we helemaal afsluiten is er nog een geweldige troef voor Rock Band 3 die eigenlijk niks met de disc te maken heeft: de gigantische beschikbare hoeveelheid nummers. Harmonix is ondertussen de 2000 gepasseerd en blijft met de regelmaat van de klok elke week minstens drie extra tracks uitspuwen. Met meer dan twintig full albums van onder andere Red Hot Chili Peppers, Foo Fighters, Pearl Jam en The Who en met meer dan 150 track packs van heel diverse artiesten kan quasi iedereen zijn muzikale gading vinden en een verzameling songs uitbouwen naar zijn of haar smaak – of je nu vooral houdt van Lady GaGa, helemaal wild wordt van Pantera of wegdroomt op de tonen van de gitaar van Jimi Hendrix. Ondanks de opeenvolging van onheilspellend nieuws over de ontwikkelaar lijkt aan de support van het Rock Band-platform allerminst een eind te komen in de nabije toekomst. We hopen dan ook dat ze zich snel als een vis in het water voelen in de nieuwe omgeving waar ze zijn terechtgekomen en games als deze Rock Band 3 kunnen blijven maken.
- Sterk verbeterde beheersmogelijkheden
- Pro-mode beschikbaar voor wie wil
- Quasi eindeloos spelplezier
- Sterke soundtrack
- Beschikbaarheid van 2000+ songs
- Tussenfilmpjes gaan vervelen
- Wispelturige randomizer